Última Hora

Juan, un compostelano que cada mañana va a hablarle a la estatua de Valle-Inclán porque piensa que es real

"Lo que pasa es que el chaval es un poco tímido, hay que darle tiempo...", declaró el ciudadano compostelano


[ESP]
Hoy nos hemos paseado por la Alameda de Santiago para conocer a Juan, un compostelano que cada mañana se sienta junto a la estatua de Valle-Inclán para "charlar un poco", ya que según él es real. Juan está convencido de que una mañana, mientras disfrutaba su habitual paseo por la Alameda, escuchó hablar a la estatua, lo que le dio pie a comenzar una conversación.

¿Así que lleva usted ya 10 años charlando con la estatua?
(sonríe) ¡Vaya! ¡Cómo pasa el tiempo! Pues sí, me gusta pasar las mañanas disfrutando de una buena conversación.

Pero no sé si se da cuenta de que eso más que una charla es un monólogo...
A ver, tampoco es así. Lo que pasa es que el chaval es un poco tímido, hay que darle tiempo... Además, como ya le dije antes, el primer día me habló.

Cierto. Explíceme eso ¿Qué le dijo?
Pues la verdad, no le entendí muy bien. Recuerdo que era una especie de silbido.

¿Una especie de silbido? A ver si iba a ser un pájaro
No lo creo....

¿No lo cree?¿Cómo está tan seguro?
Porque lo estoy...

Ya... No sé si se ha dado cuenta de que está hablando con una estatua porque un día escuchó a un pájaro silbar cerca de ella...
Bueno, mire, no me raye. A mi me gusta charlar con la estatua y estoy muy contento. ¡Que son diez años de charla ya!

Es un Monólogo...
¡QUEMEDEHE!

[GAL]
Hoxe paseámonos pola Alameda de Santiago para coñecer a Juan, un compostelán que cada mañá senta xunto á estatua de Valle-Inclán para "charlar un pouco", xa que segundo el é real. Juan está convencido de que unha mañá, mentres gozaba o seu habitual paseo pola Alameda, escoitou falar á estatua, o que lle deu pé a comezar unha conversación.

Así que leva vostede xa 10 anos charlando coa estatua?
(sorrí) Vaia! Como pasa o tempo! Pois si, gústame pasar as mañás gozando dunha boa conversación.

Pero non se se se dá conta de que iso máis que unha charla é un monólogo...
A ver, tampouco é así. O que pasa é que o rapaz é un pouco tímido, hai que darlle tempo... Ademais, como xa lle dixen antes, o primeiro día faloume.

Certo.  Explíceme iso Que lle dixo?
Pois a verdade, non lle entendín moi ben. Recordo que era unha especie de asubío.

Unha especie de asubío? A ver se ía ser un paxaro
Non o creo....

Non o cre?Como está tan seguro?
Porque o estou...

Xa... Non se se se deu conta de que está a falar cunha estatua porque un día escoitou a un paxaro asubiar preto dela...
Bo, mire, non me raie. A mín gústame charlar coa estatua e estou moi contento. Que son dez anos de charla xa!

É un Monólogo...
QUEMEDEHE!






No hay comentarios